Şiddet vakaları aldı başını gidiyor. Düzenli gazete okuyan, haberleri çeşitli kanallardan izleyen birisi olarak ve çevresini gözlemleyen birisi olarak görüyorum ki Türk halkının çoğunluğu şiddet bağımlısı, çoğunluğunun psikolojisi iyi değil.
Şiddet psikolojik olarak da islami olarak da doğru bir davranış değil. Şiddetin geçerli bir nedeni olamaz. Şiddet uygulayanlar kendilerine bahaneler bulur ama bu da hastalıklı karakterlerinin birer hatasıdır.
Geçenlerde TV deki bir tartışma programında doktorlardan birisi şunları şöyledi 'öfke normaldir, bir insanın öfkelenmesi gayet doğaldır aşırı öfkelendiğinde bağırması da normal, insanlar tartışabilmeli ,fikirlerini söyleyebilmeli, haksızlığa uğramışsa hakarete uğramışsa bağırması da normal ama karşısındaki insana vurması zarar vermesi normal değil. ''
Haberlerde görüyoruz yol tartışmasında iki ölü bilmem kaç yaralı. İnsan gibi konuşamadınız mı dayak silah niye. Bu o insanların hastalıklı karakterlerinin sonucu. Birisi birşey söyledi mi hemen dayağa başvuran elini kaldıran veya bıçağa silaha dayanan insanlar şiddeti doğal gören insanlar.
“Saldırgan kişi eylemi sırasında karşısındaki canlının acı çektiğinin farkına varamaz. Şiddete yatkın bireyler merhamet duygusundan yoksundur ve denetlemeyen bir öfkeye sahiptir. Kendi içinde haklı bir üstünlük duygusuyla hareket eden bu insanlar çektirdikleri eziyetten sonra pişmanlık duymazlar. İşledikleri suçtan dolayı sorgulandıklarında mutlaka kendilerini haklı gösterecek bir savunma yaparlar. Örneğin aracıyla yolda giderken karşısına çıkan bir köpeği ezen kişiye göre o yol kendisine aittir ve köpeğin o yolda olmaması gerekir. Benmerkezciliği o denli ön plandadır ki diğerlerinin de varlığı ve haklara sahip olduğu bilincinden yoksundur.”
Yapılan araştırmalardan çıkan sonuçlara göre de şiddetin engellenmesinde en önemli faktör aile. Şiddetin önüne geçmede çocuğun rol model olarak aldığı ebeveynlerinin davranışları, çocuklarına başka canlıların yaşam hakkına saygı duymasını öğretmesi en önemli etken.
Aynı ailede yetişen kardeşlerin bazılarının şiddete yatkın olması, kiminin ise olmaması ise şiddet uygulamanın kişinin kendi tercihi olduğunun kanıtıdır.
“Kim cana kıymayan,yeryüzünde bozgunculuk çıkarmayan birisini öldürürse,bütün insaları öldürmüş gibi olur.Kim de onun(bir insanın) hayatını kurtarırsa,bütün insaları kurtarmış gibi olur.”(Maide suresi:32)
“Sizi mescid-i haramda çevirdiklerinden dolayı bir topluma karşı olan kininiz,sizi saldırıya sevk etmesin.iyilik ve takva üzerinde yardımlaşın,günah ve düşmanlık için yardımlaşmayın..”(Maide sresi:2)
“… İçlerinden pek azı hariç,onlardan hainlik görürsün.yinede onları affet,aldırma.Çünkü, Allah güzel davrananları sever.(Maide suresi:13)
