Degisiyorsam varim herkes değişiyor benim hayatımın dönüm noktaları var. Elbette fikirlerim görüşlerim inandıklarım hoşlandıklarım sevdiklerim çocukluktan itibaren dönem dönem çok değişti. Fakat karakterimin ruhumun bazı noktalarını hiçbir şey değiştirememişti.
Saflık, iyi niyet, insanları sevmek, affetmek, güler yüz bakiydi bu kızda. Boşuna hayatın gülen yüzü demiyorlardı.35 yıl değişmeyen o yönler evlilikten sonra değişti. Evlilikten önceki Zehra evlilikten sonraki Zehra. Şu an 45 yaşındayım Hayatımı iki döneme ayırsam evlilik öncesi ve evlilik sonrası olarak ayırırım. Bu evlilik benden Zehra'yı aldı. Hayatın gülen yüzünü aldı. Farklı bir karakter oldum. Şu an Aynada gördüğüm kişi 35 yıl boyunca ne olursa olsun gördüğüm o kişi değil. Kocamı seviyorum iyi bir insan ve ruh eşim birbirimize benziyoruz fakat geçmişe dönsem onunla evlenir miydim ? Bunun cevabını bilmiyorum evet de diyemiyorum hayır da. Fakat bu evliliği götüren taşıyan benim benim yerimde başka birisi olsaydı ikinci ayda boşanırdı. Bir kere evleneceğim ömür boyu sürecek diye yıllarca evlenmedim ve şimdi o sözümü tutuyorum. Basit nedenlerle evliliğini bitiren bahanelere sığınan kadınları gördüğümde gülüyorum 'bahaneye bak sen keyfini seçmişsin kendi rahatını seçmişsin zor geldi değil mi evlilik sen keyfine geri döndün' diyorum içimden.
Kocam yüzünden mi değiştim onun çok büyük payı var fakat sadece o değil .Evliliğim benim için çok büyük bir sınav oldu evliliğimle birlikte eşimden çok büyük kazıklar yedim çok büyük mücadelenin içine girdim iki yol vardı hep ya ondan vazgeçecektim evliliği bitirecektim ya da fedakarlık yapacaktım devam edecektim fedakarlığı seçtim devam ettim (9 yıl bitti).
Evliliğim benim için çok büyük bir sınav oldu; Eşim bahane edildi okuttuğum çocuğum gibi sevdiğim kardeşimden çok büyük kazık yedim belki de beni eşimin kazıkları değil en çok kardeşimin attığı kazıklar değiştirdi. 30 yılımın beraber geçtiği kardeşim evlendiğimde berbat kazıklar atarak beni hayatından çıkardı. Oysaki bu hayatta ben ona sadece iyilik yapmıştım yaptığım iyilikleri söylemeyeceğim. Onu özlüyor muyum hayır çünkü ondan nefret bile etmiyorum ondan iğreniyorum.
Evliliğim benim için çok büyük bir sınav oldu; bekarken rahattım prensiplerim vardı ve sevmediğim yerde çalışmazdım stresli olduğum yeri bırakırdım, maddiyat umurumda değildi, para umurumda değildi. Evlendikten sonra büyük maddi sorumluluklar ve eşimin bekarken yaptığı hataların bedeli üstüme bindi 35 yıl çalışmadığım kadar 9 yıldır hamileyken lohusayken de dahil çalışıyorum.
Evliliğim benim için çok büyük sınav oldu; eşimin ailesinden de kazıklar yedik. Hiç yanımızda olmadılar iki kez doğum yaptım ziyarete bile gelmediler. Oysa ki eşim bekarken hep onların yanında olmuş ve benim de onlara hiçbir yanlışım olmadı. Oysaki ne kadar muhtaçtık bir saat gelseler bebeklere baksalar ve ben dinlenebilseydim sadece bu çok muydu ???
Evliliğim benim için çok büyük sınav oldu; 35 yaşında evlendim peş peşe 2 bebek yaptım ve yanımızda destek olan hiçbir akraba yoktu. Oğlumu doğurduğumda kızım da daha bebekti ve ben uykuya hasret yalnız başıma büyüttüm onları eşim işteydi neler yaşadım iki bebekte de tek başıma her şeyi yaptım iki bebekle tek başına bir Allah bilir bir ben bilirim. Bir Allah'ın kulu Zehra ''bebeğe ben 2 saat bakayım sen uyu banyo yap dinlen'' demedi. Ben bekarken hayatımda her zaman yanımda olan dostlarım vardı ben bekarken hep yanımda olan insanlar olurdu hiç çaresiz yalnız kalmamıştım. Ben evlendikten sonra kimsesizliği yalnızlığın çaresizliğini yaşadım. Ve beni en çok da belki bu değiştirdi.
Evliliğim benim için çok büyük sınav oldu; arkadaşlarım gitti. Çalışmaktan kimseye zaman ayıracak halim de kalmadı evliliğim ilk 1 yılı o felaket sınavda yanımda olmayan insanların gitmesi de umurumda olmadı , iki bebekle o iki yıl tek başıma geçirdiğim zorlu yıllardan sonra kimsenin arkadaşlığına ihtiyacım da kalmadı.
Şu an herkes her şey boş geliyor artık herkesin lafına inanan ve herkesi seven o saf Zehra yok insanların yüzüne bakınca ruhunu okuyorum beyninden geçenleri anlıyorum şu an. Bu iyi mi hayır iyi değil keşke halen insanları iyi zannediyor olsaydım. Keşke halen insanları iyi zannedebilseydim. Keşke hayatın gülen yüzü o saf o aptal o neşeli Zehra ölmeseydi.
Ve bu dünyada her şey boş tek dost kendinsin ve Allah cc. Koca da çocuk da arkadaş ta kardeş te hepsi boş.
Ve ben neler başardım ben biliyorum o yüzden kendimle gurur duyuyorum. Sen de kendinle gurur duy dualar hazinesi dostum en çok kendinle gurur duy.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder