Yüce Allah kullarına sevgi duygusunu kendisini ve sevdiklerini sevsin diye vermiştir.
Yarattığı her varlıkta kendi esmasını görürüz.Güzel bir çiçekte,güzel bir kadında.İşte bu varlıklara Allahın verdiği güzellik olarak bakarsak,bu güzelliğin kendinden olmadığını Allah’ın güzelliği olduğunu anlarız.
Yaşadığımız sürece bazen bir araba ,bazen bir eşya,bazen bir kadın-kız yada erkek.Öylesine bağlanırız ki,bu bağlılık bizi Allah sevgisiden uzaklaştırır adeta.Öncelikle dünyanın fani olduğunu yaratılanların da fani olduğunu sadece Allah’ın Baki olduğunu düşünürsek,ayrılık zamanı geldiğinde çok fazla üzülmez ve deriz ki ” Allahım Baki olan sadece sensin biz ve sevdiklerimiz faniyiz ” der ve şükrederiz.
Sevdiğimizden ayrıldığımızda neden üzülür,neden dünyanın sonu gibi düşünürüz biliyor musunuz arkadaşlar.Çünkü biz yeterince Allah'ı sevmeyiz ve sevgimizin sonsuz ve sınırsız olduğunu düşünürüz,bu sevgiyle Allah!a bağlanacağımız yerde sevdiklerimize taparcasına bağlanırız.Kaybedince,ayrılınca da boşluğa düşeriz.Oysa bizim sınırsız ve sonsuz sevgimiz sadece Allahü Teâla’ya olmalıdır.Çünkü sadece baki olan Allahtır.Diğer sevdiklerimiz fanidir ve gidicidir.Eğer böyle düşünür isek ayrılıklar bize acı vermez..”zaten fani,zaten bir gün gidecek “diye düşünürsen acı çekmeyiz..İşte bu tür acılı durumlarımızda;Bediüzzaman Hazretlerinin sözü olan ” Yâ Bâki Entel Bâki” diye zikredersek acımıza merhem olur. Yaralarımız iyileşir…Bize acı veren sevgimizin Sadece Allah’a olacağını anlarız
Sevme duygusunu yaratan Yüce Allah kendi yarattıklarını sevdirir ama onları taparcasına değil! Bir gün sizi bir şekilde terk edeceğini düşünerek sevmemizi ister.Ya anlaşamayıp ayrılırız ..Ya Ölüm gelir alır bizden..o yüzden sevdiklerimizin fani olduğunu unutmadan sevelim.
(ALINTI)
